Aleksandra Dmochowska

Aleksandra Dmochowska ur. 23 kwietnia 1929 r. w Mnichu koło Bielska-Białej, zm. 2 kwietnia 1992 r. w Warszawie. Pochowana na warszawskich Starych Powązkach. Aktorka, w 1956 r. ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną.  Przez całe zawodowe życie była związana ze sceną Teatru Polskiego w Warszawie. Była wieloletnią opiekunką i przewodniczącą Komisji ds. Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie przy ZG ZASP. W latach 80. XX w.czynnie zaangażowała się w ruch solidarnościowy.

30 maja 1989 r. Aleksandra Dmochowska z grupą kandydatów do sejmu i senatu odwiedziła Bielawę. Podczas spotkania z pracownikami zakładu urządzeń spawalniczych Bester wygłosiła wiersz Polska Podziemna skamandryty Stanisława Balińskiego.
.
.
.

Stanisław Baliński, Polska Podziemna

Moją ojczyzną jest Polska Podziemna,
Walcząca w mroku, samotna i ciemna,
Moim powietrzem jest wicher bez nieba,
Moim pokarmem jest krew w garści chleba,
A moim światłem, co płonie z daleka,
Jest nasze prawo i prawo człowieka.

Może mnie dławić ten bunt wiecznie żywy,
Ale bez niego nie będę szczęśliwy,
Mogę uciekać przed zmagań żałobą,
Ale już nigdy nie ujdę przed sobą.
Wśród wielu ojczyzn, co płyną w mgle cudnej,
Ja chcę tej jednej, tej wolnej, tej trudnej.

Cóż mi po wszystkich słońcach tego świata,
Jeżeli światło zaciemnia mi krata.
Cóż mi po wszystkich urokach tej ziemi,
Jeśli mi serce pchnięto do podziemi.
O bracia moi, a kto bez wolności,
niech w ciemności idzie i walczy w ciemności.

Moją ojczyzną jest Polska Podziemna,
Walcząca w mroku, samotna i ciemna,
czy tam, czy tutaj, to jedno nas łączy,
Nurt nieśmiertelny, co we krwi się sączy
I każe sercu taką moc natężyć,
Że wbrew rozumom musimy zwyciężyć.